بخشی از متن مقاله بررسي نقش بام هاي سبز به عنوان راهبردي در جهت ارتقاي کيفيت محيط زيست شهري از منظر معماري پايدار :
سال انتشار : 1395
تعداد صفحات :17
زمینه و هدف: بام سبز یکی از رویکردهای نوین معماری و شهرسازی و برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار است که از آن می‌توان در جهت افزایش سرانه فضای سبز, ارتقای کیفیت محیطزیست و توسعه پایدار شهری بهره برد. استفاده کاربردی از بامها می‌تواند به عنوان امکان بهره‌برداری بهینه از زمین‌های شهری قلمداد شود. هدف اصلی این تحقیق بررسی نقش بامهای سبز به عنوان راهبردی در جهت ارتقا کیفیت محیطزیست شهری از منظر معماری پایدار میباشد. روش بررسی: جهت دستیابی به اهداف تحقیق, پرسشنامهای مشتمل بر 22 سئوال طراحی شد و در اختیار 30 نفر از متخصصان در زمینه معماری و شهرسازی قرار داده شد. سؤالات پرسشنامه با توجه به مباحث معماری و توسعه پایدار شهری به سه گروه اصلی تاثیرات بامهای سبز شهری در ابعاد چهارگانه (اکولوژیکی, اقلیمی, زیست محیطی و اقتصادی- فرهنگی), تفاوتهای سیستم بام سبز فشرده و گسترده و تفاوتهای سیستم بام سبز و سیستم بام معمولی طبقه بندی شدند. جهت بررسی پایایی پرسشنامه از روش ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید. در نهایت جهت تحلیل پرسشنامهها سه فرضیه شکل گرفت. یافته ها: میزان پایایی پرسشنامه 727/0 به دست آمد که نشان دهنده پایایی مناسب آن بود. پس از بررسی فرضیهها, هر سه فرضیه مورد تایید قرار گرفت که اثر بخشی بالای بامهای سبز در جهت ارتقا کیفیت محیطزیست از منظر معماری پایدار را نشان می‌دهد. نتایج به دست آمده از تحلیل پرسشنامهها و فرضیهها نشان داد در مجموع از نظر 70-80 درصد متخصصان, بام های سبز در راستای ارتقای کیفیت محیطزیست و توسعه پایدار شهری از اهمیت ویژهای برخوردار میباشند و در واقع در طراحی و برنامهریزی, رابط ما و طبیعت به شمار میآیند. نتیجه گیری: بامهای سبز میتوانند اثرات منفی ساختمانها در اکوسیستم محلی و در پی آن مصرف انرژی در بناها را کاهش دهند و در تغییرات جریان انرژی ساختمانها نقشی تعیین کننده داشته و در عین حال جنبه زیبا شناختی برای ساکنان شهر داشته باشد.