بخشی از متن مقاله بررسي ميزان ارتباط مديران وکارشناسان با فرآيند برنامه‌ريزي فرهنگي واندازه گيري تاثير آن بر درجه تمايل به اهداف ذاتي سازمانهاي فرهنگي (گزيده مراکز فرهنگي مشهد) :
سال انتشار : 1389
تعداد صفحات :24
مقدمه و هدف پژوهش: هدف این پژوهش بررسی میزان ارتباط مدیران و کارشناسان با فرآیند برنامه ریزی فرهنگی و اندازه گیری تاثیر آن بر درجه تمایل به اهداف ذاتی سازمان های فرهنگی است. روش پژوهش: این پژوهش از نظر هدف, کاربردی و از نظر روش, ماهیت توصیفی و پیمایشی مبتنی بر همبستگی دارد که محقق در مقطعی از زمان به روش پرسشنامه‌های محقق ساخته و از طریق تمام شماری, اطلاعات را جمع آوری نموده است. یافته‌ها: در بین تاثیرگذاری ابعاد پنجگانه فرایند برنامه‌ریزی, بیشترین تاثیر مربوط به میزان اطلاع از محتوای برنامه‌ریزی است و نسبتا تاثیر زیادی بر درجه تمایل مدیران و کارشناسان به سمت اهداف ذاتی سازمان می گذارد. پس از آن میزان مشارکت در تهیه برنامه تاثیر خوبی بر درجه تمایل داشته و در رتبه سوم میزان موافقت با برنامه ریزی مدون تاثیر نسبتا خوبی بر این تمایل گذاشته است. نتیجه گیری: بر طبق یافته های این پژوهش, برنامه‌ریزی فرهنگی به عنوان بخشی از دانش فنی سازمان‌های فرهنگی, به خودی خود, تاثیری بر تمایل کارشناسان برنامه ریزی و مدیران فرهنگی نسبت به اهداف ذاتی سازمان‌ها ندارد و با ابلاغ برنامه‌ریزی به یک سازمان نمی‌توان انتظار تغییر و تحول داشت, چه اینکه مجریان برنامه‌ریزی سرمایه‌های انسانی هستند که به لحاظ تحصیلات, سابقه و توان فکری و اجرایی در سطح قابل قبولی از ایده‌پردازی, طراحی و همکاری در تدوین برنامه قرار دارند و بی توجهی به آنها به منزله عدم همراهی آنها و در نتیجه کاهش میزان تحقق اهداف خواهد بود.