بخشی از متن مقاله مدلي کاربردي براي بهسازي خاک‌هاي شور و سديمي :
سال انتشار : 1391
تعداد صفحات :25
مدیریت بهینه خاکهای شور, اهمیتی فراوان در حفاظت درست از منابع آب و خاک دارد. تجمع نمکهای محلول در ناحیه رشد ریشه از بزرگترین مشکلات خاکهای مناطق خشک و نیمهخشک است. برای غلبه بر این مشکل, آبشویی نمکهای محلول از این خاکها ضروری است. مهمترین چالش در برنامههای آبشویی, برآورد صحیح مقدار آب مورد نیاز برای اصلاح خاکهای شور و شور- سدیمی است. هدف از این پژوهش, ارائه مدلی تجربی برای تعیین مقدار آب آبشویی و مقایسه نتایج با برخی مدلهای تجربی موجود بود. بدین منظور, آزمایش‌هایی صحرایی در منطقه جفیر واقع در جنوب غرب خوزستان با مساحت 21285 هکتار و کلاس شوری و قلیائیت S3A2 انجام گرفت. آبشویی به روش غرقاب متناوب با استفاده از شش استوانه دوگانه در یک آرایش دایرهای شکل انجام پذیرفت. در کلیه آزمایشها, 100 سانتیمتر آب در چهار تناوب 25 سانتیمتری به کار برده شد. آب مورد نیاز از رودخانه کارون تأمین شد. چهار مدل ریاضی به دادههای مزرعهای برازش و بهترین مدل بدست آمد. برای منطقه مورد مطالعه, مدل توانی با ضریب تبیین 83/0 و خطای استاندارد 44/0 به عنوان مدل برتر برگزیده شد. نتایج نشان داد که روابط تجربی ارائه شده به وسیله رجبزاده (2009), هافمن (1980) و لفلار و شارما (1977) با نتایج حاصل از اجرای آزمونهای صحرایی, تطابق مناسبی ندارد. روابط ارائه شده به وسیله ریو (1957) و پذیرا و کاواچی (1981), در مقایسه با مدل نوین ارائه شده در تخمین مقدار آب آبشویی خاکها دارای بیش برآوردی اندکی بود. روابط ارائه شده به وسیله ورما و گوپتا (1989), پذیرا و کشاورز (1998), اسدی و همکاران (2013) و دیلمان (1963) نیز در مقایسه با مدل نوین دارای کم برآوردی اندکی می‌باشند.