بخشی از متن مقاله اثر رهاسازي اراضي بر تغييرات نفوذ آب به خاک :
سال انتشار : 1390
تعداد صفحات :18
پارامترهای نفوذ آب به خاک از مهمتریـن شاخصهای ارزیـابی کیفیت خاک میباشند. نفـوذ آب به خاک یکی از ویژگیهای کلیدی در طراحی سامانههای آبیاری, پژوهشهای هیدرولوژی, مدیریت منابع آب و حفاظت خاک, طراحی و اجرای پروژه‌های زهکشی و کنترل فرسایش خاک در حوضههای آبخیز است. هدف از این پژوهش, بررسی اثر رهاسازی اراضی بر پارامترهای نفوذ آب به خاک در مراتع نیمه استپی کرسنک واقع در استان چهارمحال و بختیاری بود. برای این منظور, در پنج کاربری شامل مرتع, کشاورزی, رهاسازی 5-3 سال, رهاسازی 15-10 سال و رهاسازی بالای 25 سال نفوذ آب به خاک در شش تکرار به روش نفوذ سنج مکشی اندازه‌گیری شد. نتایج پژوهش نشان داد که رهاسازی اراضی کشاورزی از طریق افزایش ماده آلی خاک, افزایش پایداری ساختمان خاک, بازآرایی ذرات خاک در راستای پایدارتر شدن منافذ طبیعی موجود در خاک و در نتیجه افزایش پیوستگی منافذ خاک بر پارامترهای نفوذ آب به خاک تاثیری معنی‌دار و مثبت دارند. میانگین هدایت آبی اشباع مزرعهای در مرتع (4/7 میلیمتر در ساعت) بیشتر از زمین کشاورزی (4/4 میلیمتر در ساعت) بود. همچنین ضریب جذب نیز کاهش 30 درصدی را در زمین کشاورزی نسبت به مرتع داشت. لیکن در نتیج رهاسازی اراضی کشاورزی و استقرار مجدد پوشش گیاهی, تشکیل و بازیافت خاکدانههای درشت و افزایش پایداری خاکدانهها, بهبود نفوذ آب به خاک در منطقه را به دنبال داشته است. بر این اساس هدایت آبی اشباع پس از 25 سال رهاسازی, از 38/4 به 09/6 میلیمتر در ساعت رسیده است.