بخشی از متن مقاله پهنه بندي آلودگي هوا ناشي از ذرات معلق با استفاده از شاخص AQI و سيستم اطلاعات جغرافيايي (مطالعه موردي: منطقه 9 شهرداري تهران) :
سال انتشار : 1396
تعداد صفحات :26
زمینه و هدف :هوا به عنوان حیاتی‌ترین ماده برای ادامه زندگی انسان؛ طی سال‌های گذشته بهدنبال گسترش بی رویه شهرها, افزایش جمعیت و توسعه‌ی صنایع دستخوش تغییراتی شده که موجب ایجاد مشکلات متعدد زیست محیطی گردیده است. آلودگی هوا یکی از مهم‌ترین این معضلات بوده که همواره تهدیدی دائم و جدی برای سلامت انسانها و محیط زیست می‌باشد. در راستای ضرورت شناخت آلایندهها و اثرات زیانبار آلودگی؛ این پژوهش با هدف تعیین میزان غلظت ذرات معلق, شناسایی عوامل بالقوه آنها و ارزیابی کیفیت هوا در منطقه 9 شهرداری تهران صورت پذیرفت. روش بررسی : بدین سان که غلظت آلاینده های PM10 و PM2.5, در مقیاس زمانی فصلی اندازه گیری شد, سپس به واحد AQI تبدیل و با استفاده از نرم افزار GIS Arc مورد پهنه بندی قرار گرفت. یافتهها: بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش ذرات معلق PM2.5 بعنوان مهم ترین عامل آلودگی در منطقه, با کمترین میانگین غلظت در ماه اردیبهشت (19 میکرو گرم بر مترمکعب) و بیشترین غلظت آن در ماه های بهمن 1394 (81 میکرو گرم بر متر مکعب) و آذر 1395 ( 85 میکروگرم بر مترمکعب) برآورد شدند. نتیجهگیری: بنابراین فصل بهار بعنوان " پاکترین " و فصل پاییز و زمستان "آلوده ترین" فصول آلودگی تعیین گردید. کیفیت هوای منطقه بر اساس شاخص کیفیت هوا در محدوده سالم تا ناسالم (40 الی 105 میانگین حداقل و حداکثر شاخص) برای گروه های حساس ارزیابی شد که عامل ترافیک بعنوان یکی از عوامل موثر در آلودگی منطقه مشخص گردید.