بخشی از متن مقاله بررسي الگوپذيري خيزش‌هاي جديد خاورميانه و شمال افريقا مدل انقلاب اسلامي يا مدل امريکايي :
سال انتشار : 1392
تعداد صفحات :32
چکیده انقلاب‌ها و خیزش‌های مردم کشورهای خاورمیانه و شمال افریقا, به منزله یکی از مهم‌ترین رخداد‌ها در ابتدای دهه دوم قرن بیست‌ویکم, توجه صاحب‌نظران و تحلیل‌گران امور بین‌الملل را به خود جلب کرده است. در این میان نظرات متفاوتی پیرامون علل و زمینه‌ها و همچنین ماهیت این رخداد‌ها ارائه شده است. یکی از رهیافت‌ها رخداد‌های مذکور را بر پایه طرح خاورمیانه بزرگ تحلیل می‌کند, اما رویکرد فراگیر مردم و نخبگان کشورهای دستخوش انقلاب در خاورمیانه و شمال افریقا به مبانی ریشه‌های اسلامی باعث شد تا پدیده «بیداری اسلامی» با مرکزیت انقلاب اسلامی محور تحلیل شایسته‌تری نسبت به مفهوم «بهار عربی» با رویکرد دموکراسی مد نظر امریکا قرار گیرد. پرسش مقاله این است که در الگودهی به خیزش‌های جدید خاورمیانه مدل انقلاب اسلامی موفق بوده است یا مدل ارائه‌شده امریکا؟ فرض مقاله بر آن است که ایالات متحده امریکا در مدل ارائه خویش با تکیه بر منابع قدرت نرم خود, تحولات سیاسی در شمال افریقا و خاورمیانه را در جهت نیل به لیبرال دموکراسی منطبق بر الگوی امریکایی پیش‌بینی کرده است, در حالی که در جریان این انقلاب‌ها تحولات به سوی «بیداری اسلامی» با الگوی انقلاب اسلامی ایران سوق یافته است. به همین منظور, تفوق الگوی رهبری در انقلاب اسلامی و همچنین نفوذ قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران به نسبت امریکا از دلایل تبلور پدیده بیداری اسلامی در نظر گرفته شده است. چهارچوب تحلیلی و نظری مقاله طبعاً بر اساس طرح خاورمیانه بزرگ به منزله راهنمای سیاست خارجی امریکا در خاورمیانه پس از 11 سپتامبر و ایده بیداری اسلامی خواهد بود.