بخشی از متن مقاله بررسي و اولويّت بندي آسيب پذيري سکونتگاه هاي روستايي استان خوزستان در برابر مخاطرات طبيعي :
سال انتشار : 1394
تعداد صفحات :32
مخاطرات محیطی همواره تهدیدی برای سکونتگاههای انسانی است. این تأثیرات در فضاهای روستایی و در مناطق مختلف کشور با توجّه به نوع مخاطرات متفاوت است. سکونتگاههای روستایی با توجّه به خصوصیّات گوناگون نظیر موقعیّت جغرافیایی روستاها, ساختار کالبدی - فضایی, نوع مخاطرهپذیری, بیشترین بحرانها را در زمان بروز مخاطرات تجربه خواهند نمود. شناسایی آسیبپذیری سکونتگاههای روستایی با در نظر گرفتن متغیّرها و عوامل مؤثّر از روشهای پیشگیری, کاهش خسارات و مدیریت مخاطرات به شمار میرود. هدف پژوهش حاضر, اولویّتبندی روستاهای استان خوزستان از منظر آسیبپذیری محیطی بر اساس متغیّرهایی نظیر فاصله از حریم گسلهای فعّال زمینشناسی, مشخّصات خاک, مشخّصات سازندهای زمینشناسی, فاصله از دشتهای سیلابی, فاصله از مناطق حفاظت‌شده, فاصله از وقوع نقطهای زمینلغزش و میزان شیب زمین با استفاده از منطق فازی در راستای توسعه پایدار, پیشگیری بحران و کاهش خسارات است. روش پژوهش بر مبنای ماهیت توصیفی -تحلیلی و بر اساس هدف کاربردی و قابل استفاده در منطقه مورد مطالعه است. تجزیه و تحلیل دادهها بر اساس منطق فازی در سیستم اطّلاعات جغرافیایی (GIS) طرّاحی و پیادهسازی شد. نتایج پژوهش نشان داد که استان خوزستان به پژوهشهای بسیاری در زمینه اولویّتبندی آسیبپذیری نیازمند است؛ از بررسی 1989 نقطه روستایی بر اساس سناریو‌های مختلف از جمله سناریوی نسبتاً بدبینانه 746 نقطه روستایی, سناریوی نسبتاً خوشبینانه 3 نقطه روستایی, سناریوی متعادل یا تابع ترکیب خطّی وزندار حدود 98 نقطه روستایی دارای مقدار استانداردشده آسیبپذیری محیطی بیش از 5/0 هستند. همچنین بر اساس سناریوی بدبینانه, تمامی سکونتگاههای روستایی منطقه دارای مقدار استانداردشده آسیبپذیری محیطی بیش از 75/0 و بر اساس سناریوی خوشبینانه, تمامی سکونتگاههای روستایی دارای مقدار استانداردشده آسیبپذیری محیطی صفر هستند.